De Japanse minnaar van Isabel Allende verschijnt 28 mei

Alma is tien jaar oud als ze in 1939 door haar ouders naar familie in de Verenigde Staten wordt gestuurd om aan de nazi’s te ontkomen. Het verdriet om haar in Polen achtergebleven vader en moeder wordt enkel verzacht door de vriendschap met haar achterneef Nathaniel en met Ishimei, de zoon van een Amerikaans-Japans echtpaar. De vijandschap waarmee de Amerikaanse samenleving hen bejegent tijdens en na de Tweede Wereldoorlog – Alma is een vluchteling, Nathaniel Jood en Ishimei Japanner – brengt hen bij elkaar. Ishimei wordt Alma’s grote liefde, maar zij trouwt met Nathaniel. Toch blijven hun levens met elkaar verbonden, want zij delen een afschuwelijk geheim.  Jaren later wordt dit geheim ontrafeld door Alma’s kleinzoon Seth, die Alma regelmatig komt opzoeken in het bejaardentehuis. Daar leert hij de verzorgster Irina kennen, een jonge vrouw met een getroebleerd verleden. Tussen Seth en Irina ontstaat voorzichtig iets moois, maar ook Irina moet zich eerst bevrijden van wat zij jarenlang geheim probeerde te houden.

De Japanse minnaar is opnieuw een wervelende roman, zoals alleen Isabel Allende die kan schrijven: kleurrijk, dramatisch, humoristisch, vol cliffhangers, meeslepend tot en met de laatste bladzijde. En met twee vrouwen van wie je alleen maar kunt gaan houden. Blijf schrijven om het verleden vast te leggen. Blijf schrijven over wat niet vergeten mag worden.' – Barack Obama

Koningsdag..... zo maar een mening

Koningsdag is weer voorbij
Bij mij hing er geen vlag uit.
Ben ik tegen het Koningshuis? Op zich niet tegen het gehele koningshuis. Maar ik liep gisterenochtend weer eens vroeg de hond uit te laten in een nog stille stad en dan dwarrelen mijn gedachten rond. Dat over 40 jaar ofzo Amalia op de troon komt en dat er daar dus 50 procent van Maxima inzit. Alhoewel als je naar het uiterlijk kijkt ze helaas te veel van Willemlex heeft meegekregen. 
Iedereen loopt weg met Maxima en het is ook een keileuk mens om te zien en ze is ook aardig tegen het gewone gepeupel: helemaal eens.
Maar die vader he... Jorge Zorreguieta. Dat is dus wel de opa van Amalia, onze toekomstige koningin. Ik ga het niet meer meemaken dat ze op de troon komt en zeker niet de geschiedenisboeken later. We hebben nu al prachtige boeken over Willem 1, 2 en 3 in de kasten staan met de meest bizarre verhalen. En wat dachten we van recentere geschiedenissen met hoe Juliana behandeld is. Maar dat is peanuts met hoe de opa van onze toekomstige koniging was. Die zat in een kabinet in Argentinie tijdens de vuile oorlog
Tussen 1976 en 1983 zijn naar schatting 30.000 mensen verdwenen. Hij  zat tot 1981 als staatsecretaris in het kabinet op het ministerie van landbouw.

Regeringsonderzoek

Na het bekend worden van de relatie tussen Willem-Alexander en Maxima Zorreguieta liet de Nederlandse regering een onderzoek instellen naar "de historische achtergrond en context van de politieke functies" van Zorreguieta. Met dit onderzoek werd prof. dr. Michiel Baud belast. Baud stelde vast dat ook Zorreguieta, net als vele andere Argentijnen, op de hoogte moet zijn geweest van de schending van mensenrechten. Tegelijkertijd stelde Baud dat het praktisch uit te sluiten is dat Zorreguieta persoonlijk betrokken geweest is bij de repressie of mensenrechtenschending. Maar denk ik dan hoe vaak maken de hoge heren hun eigen handen zelf vuil? Dat je op zo"n hoge positie zit en er van af weet en niks

 doet is bijna even erg? Waren de kampbeulen in de Tweede Wereldoorlog erger dan de

 opdrachtgevers?

Anderen steunen de lezing van Zorreguieta: de geschiedschrijver Luna concludeerde dat de schendingen van de mensenrechten tijdens het regime van Videla werden gepleegd met medeweten van de militaire leden van het kabinet, zonder dat de burgerleden werden geraadpleegd. Ook Máxima beweerde desgevraagd dat haar vader niets van de verdwijningen heeft geweten, al nam ze ook afstand van het ondemocratische bewind. Willem-Alexander legde de conclusie van professor Baud naast zich neer met de verklaring "een mening, waar andere meningen tegenover staan" en stelde daar vervolgens een ingezonden brief, als een "andere mening" tegenover. Later bleek dat die brief van de hand van generaal Videla was.

Ik weet dat de algemene opinie in Nederland is dat we eens zouden moeten ophouden over de vader van Maxima. Houden we dan ook eens op over die Tweede Wereldoorlog? Dat is namelijk nog langer geleden gebeurd. Er zijn nog steeds Argetijnse moeders die niet weten wat er met hun kinderen gebeurd is. Herdenkt Maxima dan op 4 mei dan ook even de doden van de Vuile Oorlog van haar vaderland mee...

Fiete Anders steelt ieders hart

In 2013 verscheen Fiete Anders een prachtig gemaakt prentenboek in een langwerpige vorm in de breedte. Wat dus niet normaal in de boekenkast past. Het verkreeg zo dus altijd al een ereplek , omdat het pontificaal voor een rij andere boeken stond. Maar het verdiende ook een speciale plek. Jet is een licht filosofisch prentenboek over een schaap dat zich eenzaam voelt en op zoek gaat naar soortgenootjes. Bedoeld voor kinderen, maar elke volwassene die het in handen kreeg genoot!

En dan is er nu een nieuwe Fiete Anders: Op reis met de wind!
Fiete Anders, een rood-witgestreept schaap, heeft het samen met de kudde wollige schapen erg naar haar zin in de omgeving van de eveneens rood-witgestreepte vuurtoren in het noorden. Op het strand vindt zij een fles met een brief, maar vooral met allerlei geuren en klanken die de wind vanuit allerlei windrichtingen meevoert. Elke plek in de wereld heeft iets bijzonders en Fiete maakt samen met zijn vriendin de meeuw een imaginaire wereldreis om uiteindelijk weer veilig thuis te komen. Bijzonder vormgegeven prentenboek in extreem langgerekt, liggend formaat, dat in een gewone boekenkast niet past, maar daardoor extra opvalt. De kleurenillustraties beslaan enkele, anderhalve of dubbele pagina's; gedetailleerde, precieze pentekeningen, ingekleurd in egale, rustige tinten met soms een foto-element. Naast of binnen de illustraties - maar duidelijke daarvan gescheiden - een tekstregel. De achtergrondkleur van de illustraties is steeds aangepast aan de omgeving (woestijn, strand, ijsschotsen). De vele details nodigen uit tot veelvuldig bekijken. De poetische, soms enigszins plechtstatige tekst laat zich goed voorlezen en nodigt uit om samen mee op ontdekkingsreis te gaan. Een erg bijzonder prentenboek; vervolg op 'Fiete Anders'* in hetzelfde opvallende formaat. Vanaf ca. 4 jaar.
Ik ben verliefd op Fiete Anders. Het schaapje wat anders is dan elk ander schaapje. Kijk het eens in en Fiete zal ook jouw hart stelen.

quote

Lezen kan je verleren.....

We nemen steeds meer en daardoor steeds basalere informatie tot ons. Dat gaat ten koste van onze spanningsboog.

Hoe vaak kijkt u per uur op uw smartphone? Waarschijnlijk vaker dan u denkt. Volgens onderzoeken van Nokia en T-Mobile gemiddeld tien keer per uur, ofwel elke zes minuten. Waar of overdreven, feit is dat internet elke dag zorgt voor een informatiebombardement, en dat dit effect heeft op onze hersenen.

De Amerikaan Nicholas Carr gooide met zijn boek Het ondiepe. Hoe onze hersenen omgaan met internet uit 2011 een steen in de vijver. Hij stelde dat we steeds meer informatie tot ons nemen, maar dat die informatie steeds oppervlakkiger wordt, en dat we er steeds minder vaak diep over nadenken.

We scrollen door onze Facebooktijdlijn, lezen wat koppen, en klikken af en toe op een link. Om meestal binnen tien seconden de site weer te verlaten.

Ons brein stelt zich in op dit gedrag. Mensen die veel op internet zitten, worden slechter in het onderscheiden van belangrijke en onbelangrijke informatie.

Ze onthouden ook minder: alle informatie komt in het kortetermijngeheugen, terwijl de belangrijke informatie door moet gaan naar het langetermijngeheugen. Daardoor zijn we na een week alles vergeten wat we lazen op een nieuwssite.

Reflecteren

Onze hersenen passen zich fysiek aan aan de manier waarop we ze gebruiken. Mensen die veel internetten in plaats van boeken te lezen, trainen hun hersenen dus tot het verwerken van meer, maar ook basalere informatie.

Dat gaat ten koste van de capaciteit om te reflecteren, diep na te denken en kritisch te zijn. Kortom, van het vermogen ons ergens op te concentreren. Carr erkende wel dat er meer onderzoek nodig was om die stelling te onderbouwen.

Vier jaar later is er meer duidelijkheid. 'Ons gedrag heeft inderdaad invloed op hoe sterk onze hersencellen met elkaar in verbinding staan,' zegt Niels Taatgen (50), hoogleraar Cognitive Modelling aan de Rijksuniversiteit Groningen. 'Het is de laatste jaren duidelijk geworden dat die verbindingen tussen cellen door ons gedrag veranderen. Alles wat we doen, heeft invloed op onze hersenen, maar de precieze aard van die invloed is nog niet duidelijk.'

Internetjunkie

Angst dat we door ons internetgebruik gaan denken als computers, heeft Taatgen niet: 'Als onze hersenen ingrijpend veranderen door internet, kunnen we ze dus ook weer terug veranderen.'

Het doemscenario is dat we binnenkort geen boek meer kunnen lezen. We komen niet verder dan een paar alinea's. Daarna wordt ons brein nerveus en schreeuwt het om links, e-mails en tweets, in plaats van een boek waarin de auteur 250 pagina's uittrekt om zijn punt te maken. We grijpen tablet of smartphone voor een shot digitale informatie. Daarna kunnen we als internetjunkie pas verder in het boek.

Taatgen zegt dat vooral deze continue interrupties door smartphone en computer schadelijk zijn voor de concentratie. 'Als we ons ergens in verdiepen, bouwen we een mentale representatie van het onderwerp op. Maar als we  tussendoor even onze mail checken, wordt die representatie verstoord door de mail die we lezen. Het is dan moeilijk om terug te schakelen naar het onderwerp.'

Goed boek

Als we onze smartphone toch niet kunnen laten liggen, is het beter om een simpel bericht te lezen dan een complex artikel. 'Complexe zaken vragen meer mentaal vermogen, waardoor de mentale representatie die we van ons onderwerp hadden, verder vervaagt,' zegt Taatgen.

Volgens de hoogleraar is vooral de beschikbaarheid van internet belangrijk. 'Of we iets op papier of op de computer lezen, is een wereld van verschil. Als we op papier lezen, vormt internet geen directe afleiding. Op de computer is Facebook één muisklik verwijderd.'

De invloed van internet op onze concentratie hebben we grotendeels zelf in de hand. U kunt een keer iets printen om niet van een scherm te hoeven lezen. Of de computer een avond uitlaten, en met een goed boek op de bank kruipen.

Elsevier nummer 13, 28 maart 2015

Mene Tekel van Nescio

De zes schetsen die Nescio voor het eerst bundelde in het bundeltje Mene Tekel, vlak na de Tweede Wereldoorlog, zijn altijd in de schaduw van zijn grotere verhalen blijven staan. In 1955 werden ze voor het eerst opgenomen in één boek samen met De uitvreter, Titaantjes en Dichtertje en toen kon iedereen constateren dat deze prozastukjes, zoals `Buiten-IJ en `Een lange dag , in niets onderdoen voor de verhalen die de schrijver inmiddels beroemd hadden gemaakt. Nu, na bijna zeventig jaar, verschijnen ze voor het eerst weer in een aparte bundel, in de schitterende vormgeving en met de prachtige tekeningen van Joost Swarte, die al eerder zijn talent heeft gewijd aan de grote verhalen van Nescio. De drie eerder verschenen bundels van Nescio en Swarte zijn inmiddels collector s items geworden.

Hoeveel mensen lazen Nescio vroeger verplicht voor hun lijst? De Titaantjes bijvoorbeeld? Uitgeverij Nijgh & Van Ditmar komt deze week met boekje vier uit van Nescio met tekeningen van Joost Swarte.
Het is prachtig. Ik bleef het doorbladeren en stukjes lezen en naar de tekeningen kijken. Wat een ideale combinatie de tekeningen van Swarte bij Nescio. Het krijgt een ereplaatsje op de speciale plank in mijn enorme boekenkast. Dit is zo"n boek wat een echte boekenfan/liefhebber gewoon moet en wil hebben!

Prachtige roman over NSB jongere

Maarten Prins is 11 jaar als de oorlog begint. Zijn vader en oudere broer zijn overtuigd NSB-er. Maarten weet niet beter dan dat die ideologie de enige goede is. Na de oorlog worden zijn ogen geopend en moet hij met zichzelf in het reine zien te komen.

Cover

Zwart-wit foto van een jongetje tussen militairen. In kleurige letters de titel en naam van de schrijfster. De kleuren zijn misschien niet heel gepast, de foto wel. De titel alleen al maakt je nieuwsgierig. Wat zou er gebeurd kunnen zijn? 

Je beleeft het verhaal vanuit Maarten. Deels tijdens de oorlog en deels in 1948 als hij zijn verhaal over de oorlog vertelt aan zijn vriendin Hanne. Het is het verhaal van een jongetje dat graag goedkeuring van zijn vader wil krijgen, zoals zijn oudere broer Walter dat als vanzelfsprekend krijgt. Maarten is veel meer een moederskindje. Maarten zet zijn vader op een voetstuk en gelooft klakkeloos alles wat zijn vader hem zegt. In dit geval dus de ideologieën van de NSB. Hitler is zijn grote held en beschermheer. Op school wordt hij getreiterd, vernederd en genegeerd.

Na de oorlog komt Maarten in een kamp en heropvoedingskamp terecht. Daar hoort hij voor het eerst over de zwarte kant van de oorlog, de concentratiekampen, de Holocaust. Lang wil hij het niet geloven, maar langzaam gaan zijn ogen open en schaamt hij zich voor waar hij voor gestaan heeft. 

Ik vond het een heel indrukwekkend boek. Ik voelde erg met Maarten mee, voelde de onmacht om andere keuzes te maken dan zijn vader, hij was tenslotte pas 11.

Iedereen die geïnteresseerd is in de oorlog: lees dit boek!

5 overtuigende sterren

WAAROM ZO LELIJK?

Als je toch bedenkt dat een omslag er vaak voor zorgt dat iemand het boek koopt, of minimaal zal oppakken, vraag je je bij deze omslag af wat er aan de hand is. Heeft de ontwerper een aantal zaken in een hoge hoed gegooid en bij toeval het lot laten kiezen wat er op de kaft kwam? Was de ontwerper blind? Had de ontwerper een geestelijke ziekte en een inzinking op het moment van ontwerpen?????
Die wieldop? WAAROM?
Die lelijke letters..WAAROM?
Wie pakt dit in godesnaam op?

STEM! Marlen Beek Visser

Als Trudy op een dag van iemand hoort dat ze een bijzondere stem heeft besluit ze mee te gaan doen aan het populaire programma STEM! Om dat doel te bereiken neemt ze bijzondere stappen en focust ze zich helemaal op 1 van de juryleden: Senna.

Cover

Knalrood (waar doet die kleur mij toch aan denken?) met een microfoon in het midden. Je zou in die microfoon ook een stoel kunnen zien, ik zie dat wel in ieder geval.

De link met het boek is duidelijk: talentenshow STEM!

De hoofdpersonen zijn:

Trudy, een vrouw van 28. Onzichtbaar, kleurloos, baan waar ze van baalt en weinig sociale contacten.

Senna, succesvolle zangeres. Sinds kort jurylid en coach bij STEM!. Getrouwd met Terence en een dochtertje Olivia.

Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Trudy en van Senna.

Je wordt meegenomen in de gebeurtenissen die leiden tot de climax. Trudy wordt steeds obsessiever en haalt dingen uit die je moeilijk normaal kunt noemen. Alles om maar dichter bij Senna te komen. Langzaam maar zeker ontspoort ze.

Het leven van Senna stort langzaam maar zeker in elkaar. Niet door de daden van Trudy, al helpen die niet. Verkeerde keuzes stapelen zich op, net als twijfel. Ze raakt de grip op haar leven kwijt.

Ik vind het knap hoe Marlen de verhaallijnen aan het eind bij elkaar weet te brengen. Je denkt de hele tijd te weten hoe het gaat eindigen, kan bijna niet missen! Maar aan het eind blijken de dingen net even anders te zitten dan je dacht. En dingen hangen meer met elkaar samen dan ik had verwacht. Leuk!

De schrijfstijl is prettig, en het boek leest lekker door. Ik wilde, naar het eind toe, het boek echt niet meer wegleggen, moest en zou weten hoe het zou aflopen.

Er zat wel een klein foutje in: eerst werkt Jochem als muziekdocent op een hogeschool en later is dat een middelbare school geworden

Ik vind het een goed debuut en Marlen kan zich wat mij betreft meten met de nederlandse schrijfsters als Marelle Boersma, Marion Pauw enz.

Ik zal een volgend boek zeker ook lezen!

Dit debuut krijgt van mij 3,5 sterren.

WANHOOP

"Ik zit in de kelder, mijn kinderen bibberend van angst, of is het de honger, tegen me aan. We schuilen voor het zoveelste bombardement. De zoveelste poging iets te vernietigen dat al zo kapot is. We hebben geen huis meer, geen eten, geen man, geen vader. Elk stukje brood, elk korreltje rijst, ik geef het aan mijn kinderen. Ik ben de honger voorbij. Alles voor mijn kinderen.

Ja geld heb ik wel, genoeg zelfs, maar wat heb ik eraan als er in de winkels niks meer te vinden is? Of als er zelfs geen geen winkels meer zijn?

En dan komt er op een dag een man naar mij toe, ik ken hem niet. Hij zegt dat hij ons naar het veilige Europa kan laten brengen, maar dat kost wel geld, veel geld. Voor mijn kinderen heb ik alles over, alles om ze een betere toekomst te geven. Dus ik betaal het geld.

Eeen week later melden we ons in de haven. Er staan heel veel mensen. En ik zie maar 2 krakkemikkige boten. Europa is ver, lijkt ver.

De mensen drommen, vechten om op die boten te komen. We proppen en proppen net zo lang tot er geen muis meer bij past. De boot is vol, overvol. 

Hijgend en puffend komt de boot op gang. Ik ben bang, maar houd me groot voor mijn kinderen. Zij zien dit als 1 groot avontuur, gelukkig maar.

Na een paar uur op volle zee voel ik mijn voeten nat worden. Vervelend, maar ja, ik zit op een boot.

Na nog weer een paar uur staat het water tot aan mijn knieën...dit kan niet goed zijn! Er begint paniek uit te breken. Mensen proberen weg te komen van het koude water, maar dat gaat niet, de boot is te vol. Dan klapt de boot om, ik val in het water, net als iedereen. Ik kan niet zwemmen, de kinderen wel. Ik zie dat ze zich vastklampen aan het wrak. En terwijl ik langzaam naar de bodem van de zee zak denk ik aan mijn kinderen en bid ik dat zij het zullen redden en dat ze veilig in Europa aankomen. Dan is het in ieder geval niet voor niets geweest...."

Ik schrijf dit in mijn eigen huisje, met de kat op schoot. In het veilige Nederland.

Ik heb dit verzonnen, ik weet niet of zoiets gebeurd is. Maar ik kan me voorstellen dat een moeder in bijvoorbeeld Syrië zo wanhopig is dat ze deze beslissing neemt. Om vervolgens te verdrinken, samen met honderden anderen.

Mocht je "geluk" hebben en gered worden, kom je in overvolle opvangkampen. Waar de situatie misschien nog wel erger is dan thuis. Met teveel mensen zit je in een te kleine ruimte.

Of je komt in een land, Nederland, waar je allerlei procedures moet doorlopen. Waar je jaren moet wachten voordat ze hebben besloten of je wel of niet mag blijven. Waar je inmiddels wel een beetje de moeilijke taal spreekt en je het nieuws kan volgen. Je ziet dat de situatie in je eigen land alleen maar slechter wordt. Maar toch heb je heimwee, want het is jouw land.

Dan wordt besloten dat je niet mag blijven en wordt je het asielzoekerscentrum uitgeknikkerd. Waar moet je heen? Je hebt geen papieren, de ambassade van je land wil ze niet afgeven. En zonder papieren kan je dit land niet uit en mag je je eigen land niet in. Dus je belandt op straat.

Je vindt er een krant van de vorige dag. "Struikelt het kabinet over de bed-bad-brood-kwestie?" kopt die. Je hebt niet het gevoel dat het over jou kan gaan. Dan ga je lezen. Met je gebrekkige Nederlands wordt je duidelijk dat het wel over jou gaat. De ene partij wil je aan je lot overlaten en de andere wil je in ieder geval een schamel dak boven je hoofd geven.

Op straat, om je heen hebben mensen het erover. Het wordt "oprotten" valt vaak. Net als het woord "uitvreters". En weer denk ik: dit kan niet over mij gaan. Want het enige wat ik wil is naar huis...ik heb heimwee...

Mooie quote uit het boek Uitgeteld

Briljante tragische roman

Hoe is het om op te groeien tussen honderden patiënten omdat je vader directeur is van een psychiatrische kliniek…?

Met zijn warme en grappige verteltoon schetst Joachim Meyerhoff een prachtig portret van zichzelf en zijn familie in een abnormale omgeving. 

‘Vertederend, ontroerend en onbedaarlijk grappig. Associatief geschreven vanuit de kinderlijke onschuld. Een boek dat je nooit meer vergeet over liefde en tolerantie, vriendschap en veiligheid, en dat alles binnen de muren van de waanzin. Een boek om van te houden.’ – Zin Magazine

Beste Catalaanse roman van het jaar

Anna is grafisch ontwerpster, eind dertig en woont samen in Barcelona met haar vriend Nel. Alles loopt volgens plan tot plots de economische crisis ook haar leven kruist en alle zekerheden beginnen te wankelen. Nel verliest zijn baan, de rekeningen stapelen zich op en zijn zus komt bij hen inwonen om de huur te betalen. Opeens werkt Anna’s interne kompas niet meer. Ze zoekt haar toevlucht in een affaire met een veel jongere man en verliest de grip op haar leven. Maar nu niets meer is zoals het was, kan het plots ook anders. Al dat andere, de dromen en spoken uit haar verleden, de andere Anna die haar maakt tot wie ze echt is, komt langzamerhand bovendrijven.

Al dat andere is een smeulend portret van de best opgeleide generatie ooit die ontdekt dat the sky the limit niet is. Een verhaal over smachten naar opnieuw beginnen, in het leven en in de liefde.

Uit de pers

'Rojals legt alle tekortkomingen van haar personages en de gekte van onze tijd genadeloos bloot op een manier die begrip en mededogen brengt.' – Happinez

‘Dertigers in Barcelona vandaag. Werkloosheid, onzekerheid, economische en persoonlijke crisis. Meeslepend en fascinerend… Een ontdekking.’ – La Vanguardia

‘De Anna Karenina van de 21e eeuw, omringd door digitale schermen en onzekerheid.’ – El Mundo

‘Marta Rojals geeft blijk van een onmiskenbare levenswijsheid en ze weet als geen ander een verhaal te vertellen. Ze schetst de laatste tendensen van onze maatschappij.’ – El Periódico

‘Elke pagina van dit boek is getekend door de dreiging en de gevolgen van de economische crisis, de werkloosheid en de illusies en waarden die we moeten heruitvinden in onze zoektocht naar rust.’ – El País 

Roald Dahlachtige spannende roman die je doet schateren!

Als ik het boek in twee zinnen zou samenvatten dan zouden dat de volgende zijn :

Een boek waarbij je schaterlacht,

maar wat nul komma nul spannend is.

Een boek begint met een omslag wat je ziet. Ik vind hem mooi in al zijn eenvoud. Ik zou hem juist tussen alle thrillerboeken oppakken, omdat hij zo opvallend anders is. En dan ga je de achterkant lezen, dus missie geslaagd in een boekenzaak.

Het is een heerlijk absurdistisch geschreven verhaal en de vergelijking met Roald Dahl is duidelijk. Ik zat tijdens het lezen constant geweldige zinnen op te schrijven die Marja West de hoofdpersoon laat denken of laat uitspreken.

Esther, de hoofdpersoon , opgegroeid in de Bijlmer leert Maarten kennen in het restaurant waar ze serveert.  Maarten komt uit een bankiersfamilie. Ze trouwen al snel  en Esther moet gaan leven volgens de van Nuenenregels. Als ze iets niet goed doet, wrijft Maarten aan zijn neus.

Esther heeft vroeger  haar ouderlijk huis leren overleven dor een OCS (obsessief compulsief stoornis) te ontwikkelen waardoor ze alles , maar dan ook alles telt.

Het geluk is van korte duur als naast hun een jeugdliefde  van Maarten komt wonen die wel volgens de normen en waarden van oud geld leeft: Annelize. Ziet Esther spoken of wordt Maarten ingepalmd? Esther moet in therapie bij Eduard, een oude vriend van haar man die alles bespreekt met Maarten.

Het boek  wordt afwisselend vertelt: in het ene gedeelte vertelt Esther in een urenlange durende therapiebijeenkomst bij een nieuwe therapeut wat er heeft plaatsgevonden. Haar therapievraag is of ze wel of niet de Amuse award moet gaan aanvaarden. Het andere gedeelte bestaat uit de gebeurtenissen die plaatsvinden.

Marja West heeft een heerlijke stijl van schrijven en die zorgt er veelvuldig voor dat je aan het schaterlachen bent om de vondsten die Marja bedacht heeft. Het einde is zekers des Roald Dahls.

Als groot liefhebber van Roald Dahl voelde ik het einde  dan ook aankomen, maar dit doet helemaal niks af aan het verhaal. Geweldig bedacht.

Verwacht geen spannende thriller, maar een heerlijk leesbaar boek water met een grote grijns dichtslaat. Als je dit boek gaat beginnen met het beeld van nu ga ik een ontzettend spannend boek lezen, kom je bedrogen uit en zal je teleurgesteld raken. Maar als je je instelt op een paar uur heerlijk leesplezier dan heb je echt lol.

Valse salie door Roos Boum

Cover:

Er staat een klein blond meisje op de cover en de titel ‘Valse salie’.  Omdat er op de cover staat waar het over gaat, Münchausen by proxy, zal ‘Valse salie’ daar wel mee te maken hebben. Heet het meisje Salie, heet de moeder Salie, maar omdat zij een gemeen mens is wordt ze misschien Valse Salie genoemd? Geen idee wat ermee wordt bedoeld. Het boek trok mij aan door het onderwerp en ik heb het via Roos Boum, de auteur, besteld.

Het verhaal:

Diana en Art zijn getrouwd en wonen in een flatje. Art heeft een kinderwens maar Diana echt niet. Wanneer ze ontdekt zwanger te zijn, mishandelt ze zich zelf zo erg dat er een miskraam volgt. Wanneer ze voor een tweede keer zwanger raakt, lukt het niet een miskraam te veroorzaken en er wordt na 9 maanden een meisje geboren: Rosalinde.  De bevalling is een ware nachtmerrie en wanneer de zuster het kind bij de moeder wil leggen gilt ze: ‘IK DOE ’T WAT! ik haat het, IK HAAT HET!’.

Diana vertikt het om borstvoeding te geven en eenmaal thuis laat ze het kind huilen en de hele dag in een vieze luier liggen en verschoont haar net voor Art thuis komt. De buurvrouw komt vaak zomaar binnen en doet het kind dan in bad of geeft het de fles.

Rosalinde groeit op en gaat naar school, maar ze wordt vaak thuis gehouden door haar moeder die beweert dat Rosalinde ziek is. Diana sleept het kind naar de huisarts en zorgt dat ze doorverwezen wordt naar een kinderarts. Iedere keer wordt het kind binnenstebuiten gekeerd en wordt er bloed afgenomen. Wanneer Rosalinde niet huilt, zal Diana pannenkoeken bakken, maar Diana zit als Rosalinde wordt geprikt stoïcijns in een boekje te lezen en wanneer Rosalinde begint te huilen, zegt haar moeder: ‘dat wordt dus geen pannenkoeken bakken’.  Het gezin verhuist ook een aantal keren zodat er een nieuwe huisarts gevonden moet worden en het hele traject weer van voren af aan begint.

Diana maakt zelf de kleding voor Rosalinde en zorgt ervoor dat ze er te kinderachtig bij loopt. Alles voor het kind is te duur, terwijl er genoeg geld is en ze voor zichzelf wel dure spullen koopt. Wanneer Rosalinde op een dag tegen de kachel valt en de buurvrouw op het gekrijs van het kind af komt, krijgt deze argwaan, maar het gezin verhuist hierna snel, zodat de buurvrouw geen oogje meer in het zeil kan houden. Zelfs bij het ouder worden van Rosalinde blijft de moeder haar kleineren.

Het duurt 40 jaar voordat Rosalinde doorkrijgt dat haar moeder aan het syndroom van Münchhausen by proxy lijdt en ze eindelijk de band met haar ouders breekt.

Mijn mening:

Dit waren de eerste hoofdstukken uit het boek. Ik lees normaal thrillers, maar dit is een waargebeurde thriller. Wat er staat, kun je soms niet geloven.

Het syndroom bestaat uit drie gradaties. Het vernederen, het aan praten van een ziekte en het werkelijk ziek maken.

De hoofdstukken worden of verteld vanuit het oogpunt van Rosalinde of vanuit het oogpunt van haar moeder Diana. Wat mij heel erg raakte, was de val tegen de kachel en dat de moeder zegt dat het hun geheimpje is wat er is gebeurd. Hierna wordt Rosalinde vaak gewaarschuwd door haar moeder dat het ongelukje zo nog eens kan gebeuren. Ook de inwendige controle bij de huisarts, die door haar moeder wordt voorgesteld,  gebeurt in bijzijn van haar moeder die met een lachje om haar mond ernaar staat te kijken. Rosalinde is dan pas 14 jaar oud.  

De moeder komt overal mee weg, omdat ze zo lief en mooi is en iedereen om haar vinger windt. Dat zoiets 40 jaar kan duren en dat Rosalinde niet eerder aan de bel heeft getrokken.  Als kind denk je dat het normaal is terwijl je ziet dat het bij andere kinderen anders gaat thuis en toch durf je niets te zeggen.

Er is niet zo heel veel bekend in Nederland over dit syndroom, dus wil Roos door middel van dit boek daar verandering in brengen. Zij hoopt dat anderen de signalen oppikken zodat er kinderen gered kunnen worden uit de klauwen van deze mensen. Hoe kunnen mensen dit een kind aan doen? De moeder van Roos, Diana, voelde zich in haar jeugd afgewezen en ze vond dat haar zus op de eerste plaats kwam.  Ook wat zij als kind meemaakte in een opvanggezin maakte dat ze dit syndroom kreeg. De zware bevalling was de druppel. De vader had het niet in de gaten, die werkte en vond juist zijn vrouw lief voor het meisje.

Valse salie is een kruid. Valse salie is een bedrieglijke imitatie van echte salie. Dit hoofdstuk gaat over haar moeder, de lieve, mooie, goede vrouw. Roos begint elk hoofdstuk met een kruid en wel omdat zij vindt dat de namen en eigenschappen van de planten mooi aansluiten bij de karakters van mensen.  Aan het einde van het boek staat informatie over het syndroom van Münchhausen by proxy.

Ik ben blij dit boek gelezen te hebben en hoop dat er nog vele mensen na mij dit boek zullen lezen. Ik wens Roos heel veel geluk toe met haar man “Staart” en de hele beestenboel. 

Weer een boekenprijsnominatie

Nominaties Publieksprijs Sportboek van het Jaar bekend

Amsterdam, 16 april 2015

De nominaties voor de publieksprijs Sportboek van het Jaar, dé prijs voor het beste sportboek van 2014, zijn bekendgemaakt. Uit een lijst van 20 toptitels heeft een jury de volgende selectie gemaakt:Solo van Wilfried de Jong (Podium), Kieft van Michel van Egmond (VI Boeken), Commentator van Mart Smeets (De Kring), Wilco Kelderman bestaat niet van Thijs Zonneveld (Nieuw Amsterdam) en Bureau Sport van Erik Dijkstra en Frank Evenblij (Het Spectrum). Vanaf vandaag tot en met 24 april kan op de website www.weekvanhetsportboek.nl gestemd worden op het favoriete sportboek. Op vrijdagavond 24 april wordt de winnaar bekendgemaakt en de prijs uitgereikt door Humberto Tan in RTL Late Night.

Vorig jaar ging de publieksprijs naar Vechtlust, het boek van Vincent de Vries over Fernando Ricksen. De vakjuryprijs voor het beste sportboek, de Nico Scheepmaker Beker, wordt eind juni uitgereikt. Afgelopen jaar was de prijs voor Jan Boesman met De fiets van Lautrec. De organisatie van de Nico Scheepmaker Beker ligt in handen van Stichting Exploitatie Olympisch stadion.

Week van het Sportboek 2015De Week van het Sportboek vindt plaats van zaterdag 18 t/m zaterdag 25 april, gelijk met de Nationale Sportweek die georganiseerd wordt door NOC*NSF. De Nationale Sportweek is een landelijk sportevenement dat een week lang in Nederland sporten onder de aandacht brengt. De hele week zetten honderden sportverenigingen, sportclubs, sportbonden, bedrijven, het onderwijs en andere sportaanbieders hun deuren open, organiseren clinics, toernooien en demonstraties. Sinds 2013 is de CPNB betrokken bij de Week van het Sportboek. De campagne is oorspronkelijk een initiatief van verschillende uitgevers van sportboeken: Ambo|Anthos, De Arbeiderspers, Atlas Contact, De Kring, Nieuw Amsterdam, Thomas Rap en VI Boeken.  De campagne richt zich op meer zichtbaarheid van sportboeken in boekhandels en bibliotheken en wijst klanten en leden op het ruime aanbod aan sportboeken.

Kortingsactie

Om het brede aanbod van diverse sportboeken onder de aandacht te brengen is een kortingsactie opgezet voor de boekhandel. De lezer ontvangt 20% korting op 20 sportboeken. Daarnaast worden boekhandels en bibliotheken opgeroepen om activiteiten rondom het sportboek te organiseren in deze week. Uitgevers zetten zich in om ten tijde van de Week van het Sportboek nieuw te verschijnen sporttitels te lanceren.

Mel Wallis de Vries wint opnieuw Jonge Jury prijs

Winnaars Gouden Lijst en Prijs van de Jonge Jury 2015

Uitreiking jeugdboekenprijzen  op feestelijke Dag van de Jonge Jury in TivoliVredenburg in Utrecht

 
Utrecht, 15 april 2015 - Zojuist zijn de Prijs van de Jonge Jury, de publieksprijs voor het jeugdboek en de Gouden Lijst, de juryprijs voor het beste jeugdboek uitgereikt in TivoliVredenburg. De Prijs voor de Jonge Jury 2015 ging naar  Wreedvan Mel Wallis de Vries. De  Gouden Lijsten gingen naar Overspoeld van Gideon Samson en Julius ’t Hart (Querido) in de categorie oorspronkelijk Nederlandstalige boeken en naar Onder de ketchupwolken van Annabel Pitcher (Uitgeverij Moon, vertaald door Ellis Post Uiterweer) in de categorie vertaalde boeken. Eervolle Vermeldingen zijn er voor 15 dagen zonder hoofd van Dave Cousins, vertaald door H.C. Kaspersma (Moon), De gans en zijn broer van Bart Moeyaert (Querido) en Honderd uur nacht van Anna Woltz (Querido).
 
Prijs van de Jonge Jury
De Prijs van de Jonge Jury is uitgereikt op de Dag van de Jonge Jury, een groots literair evenement, waar voor de ruim 1000 aanwezige jongeren van alles te doen is. Auteurs geven interviews, signeren  hun boeken en lopen rond, zodat leerlingen makkelijk met hun favoriete schrijver in contact kunnen  komen. Verder zijn er workshops, verschillende activiteiten in de gangen en een spetterend podiumprogramma, dit jaar met onder andere Juvat Westendorp (acteur Goede Tijden Slechte Tijden en winnaarSYTYCD ’11) en Jayh Jawson (zanger/producer, bekend van zijn hit Mooie dag).
 
Over de Jonge Jury
De Jonge Jury is een leesbevorderingsproject voor de onderbouw in het voortgezet onderwijs. Tienduizenden scholieren van vmbo tot vwo, in de leeftijd van 12 tot 16 jaar, lezen voor de Jonge Jury tussen half augustus en eind februari naar eigen keuze een aantal jeugdboeken uit het jaar ervoor en brengen een stem uit op hun favoriete titels. De vijf boeken met de meeste stemmen worden genomineerd voor de Prijs van de Jonge Jury. Het boek met de meeste stemmen wint. Stichting Lezen en Passionate Bulkboek willen er samen met alle scholen voor voortgezet onderwijs, bibliotheken en boekhandels, voor zorgen dat jongeren met plezier lezen en ook een mening leren vormen over de boeken die ze lezen.
 
De Gouden Lijst
De Gouden Lijst is de juryprijs voor het beste jeugdboek in de leeftijd 12 tot 15 jaar.‘Overspoeld is een boek dat zich niet laat wegleggen. De directheid waarmee Samson de rauwe werkelijkheid toont, grijpt je als lezer meermalen bij de keel. De indringende beelden blijven op het netvlies staan en de passende staccato stijl maakt duidelijk dat de ramp niet te bevatten is’, aldus de jury onder leiding van Helma van Lierop. En over de andere winnaar; ‘Met Onder de ketchupwolken heeft Annabel Pitcher een gedurfde roman in briefvorm geschreven. Die vorm zorgt ervoor dat dit verhaal over schuldgevoel tot het eind toe spannend blijft. Ondanks het zware thema is er voldoende lucht voor de lezer door een goede balans tussen grote emoties en relativerende humor.’
 
De Gouden Lijst is in 2009 door auteurs Ted van Lieshout en Hans Hagen in het leven geroepen, als reactie op het verdwijnen van de Gouden Zoenen. Met deze prijs wordt het gat gedicht tussen de Zilveren en Gouden Griffels (tot 12 jaar) en de Dioraphte Literatour Prijs (vanaf 15 jaar). Tijgereiland van Daan Remmerts de Vries en Zeven minuten na middernacht van Patrick Ness waren de winnaars van 2014. 
 

Hugo Borst met Zo, Louis

Luistergeschenk ‘Zo, Louis’
Het Luistergeschenk van de Week van het Luisterboek 2015 heet ‘Zo, Louis’ en is geschreven én gelezen door Hugo Borst.  Voor het eerst wordt het Luistergeschenk niet meer als fysieke CD cadeau gedaan door de boekwinkel (bij aankoop van € 9,95 aan (luister)boeken) maar door de boekwinkels en de openbare bibliotheken gratis, streaming en als download, aan haar bezoekers aangeboden. Wilt u het Luistergeschenk op uw website plaatsen? Dat is mogelijk via een eenvoudig te plaatsen i-frame.
Synopsis  ‘Zo, Louis’
Het Luistergeschenk Zo, Louis gaat over het WK voetbal in Brazilië en is een aanvulling op het in het voorjaar van 2014 geschreven O, Louis, een vrolijk maar obsessief boek over Louis van Gaal.  In het boek blikt Borst terug op de prachtige voetbalzomer, waarin Louis van Gaal onverwachts brak met de dogma’s van de door Rinus Michels en Johan Cruijff gestichte Hollandse School. Van Gaal toonde een nieuwe kant van zichzelf  die enkele inzichten van Hugo Borst deden wankelen.

Fragment
Bestaat er zoiets als een Van Gaal-effect? Dat wordt me een paar dagen voor het WK gevraagd. Ik heb wel duizend woorden nodig om die vraag bevestigend te beantwoorden. Oranje gaat het toernooi in met slechts twee vedetten (Robben en Van Persie). De rest is onervaren of wordt beschouwd als kwaliteitsarm. Had ik die vraag over een vermeend Van Gaal-effect op vrijdagavond 13 juni 2014 voor mijn kiezen gekregen dan had ik naar de televisie gewezen. Kijk dan, Nederland-Spanje, 5-1. Mijn andere hand voor mijn open mond.
Over Hugo Borst
Hugo Borst (1962) is schrijver, journalist, columnist en voetbalcriticus. Zijn boekO, Louis was een bestseller. De uitgebreide Engelse uitgave werd door deFinancial Times en Herald Scotland verkozen tot beste sportboek van 2014. ‘De WK-hoofdstukken zijn glorieus,’ schreef Roddy Doyle in The Guardian. Borst is redacteur van Hard gras en co-presentator van het radioprogrammaLangs de Lijn. Daarnaast is hij columnist voor Algemeen Dagblad en Esquire. Eerder schreef hij de bestsellers De Coolsingel bleef leeg, Over vaders & zonenen Schieten op Volkert van der G.
In 2009 was zijn boek Alle ballen op Heintje het Beste Rotterdamse Boek.

Storytel Luisterboek Award

Storytel, de digitale abonnementsdienst voor audioboeken, sponsort ook dit jaar de prijs voor het beste luisterboek van het afgelopen jaar. De Storytel Luisterboek Award, de prijs voor de beste voorlezer van een luisterboek, is vanaf dit jaar geen publieksprijs meer maar alleen een juryprijs. De jury van de Storytel Luisterboek Award 2015 bestaat uit: Vivienne van den Assem, Vivianne Bendermacher, Vincent Bijlo, Job Cohen en Milouska Meulens. Op 7 mei 2015 wordt door Job Cohen in het NPO Radio 1 programma Kunststof (NTR) de shortlist bekendgemaakt van de Storytel Luisterboek Award. In dit programma wordt tevens de winnaar  op maandagavond 18 mei bekendgemaakt. In 2013 won Maar buiten is het feest van Arthur Japin, in 2014 Echt gebeurd van Paulien Cornelisse en Micha Wertheim.