Kaaskoppen van Robert Vuijsje
Op de achterflap
Nederland is in verwarring. Twee groepen staan
tegenover elkaar. Aan de ene kant de mensen die begrijpen dat ons land voor
altijd anders is geworden, en de bevolking diverser. Aan de andere kant: zij
die zich vastklampen aan de tradities van een land dat niet meer bestaat.
De nieuwe kaaskoppen, die in dit boek
ontluisterend duidelijk maken hoe zij er niet bij horen, die juist hele andere
problemen zien en niet goed begrijpen waar hun nieuwe landgenoten over zeuren.
Cover
Knalgeel, of beter gezegd: kaasgeel. Een grote
kaasschaaf voorop die zijn tong uitsteekt.
Het is een opvallende cover die zeker de
aandacht trekt. In de boekhandel zou ik hem denk ik wel even oppakken.
Mijn mening
Alles waar dit boek over gaat komt samen in de
discussie over Zwarte Piet.
Het is een discussie die ons land elk jaar, de
laatste jaren, aan het einde van het jaar bezig houdt. Ik was al voor
verandering van Zwarte Piet, omdat dat zo eens in de zoveel tijd nou eenmaal
gebeurd. Toen ik kind was, was Zwarte Piet tenslotte ook de boze knecht die de
stoute kindertjes mee zou nemen naar Spanje.
Na het lezen van dit boek, begrijp ik nog beter
waarom sommige mensen zo fel tegen Zwarte Piet oude stijl zijn. Het is niet tof
als je als enig donker kind in het dorp nageroepen wordt: Hee Zwarte
Piet!
Elk hoofdstuk begint met een quote die je later
in het hoofdstuk in context tegenkomt. Maar het is ook een quote die al kort de
strekking van het hoofdstuk samenvat.
Het boek is een bewerking van de columns die
Robert Vuijsje schreef voor de Volkskrant.
In het boek houdt Vuijsje zichzelf een spiegel
voor, en daarmee ook de lezer. Hij is een jood die eruit ziet als Marrokaan.
Hij heeft 2 zoons, een van een Braziliaanse moeder, en die op hem lijkt. En een
van een donkere moeder, die dus niet op hem lijkt.
Met name door zijn tweede zoon merkt hij dat de
wereld anders naar zijn zoon kijkt dan naar hem. Hoe komt dat?
Ikzelf ging ook over dingen nadenken.
Ik zie mezelf als groot voorstander van de
multiculturele samenleving. Ik vind het een verrijking van onze cultuur. Maar
ben ik wel echt zo tolerant, als ik denk dat ik ben?
Niet dat ik na het lezen van dit boek hier
antwoord op kan geven, sterker nog, ik weet het nog minder. Wat het boek mij
wel heeft opgeleverd is dat ik beter, denk te, begrijp(en) hoe het is om niet
een blonde haren-blauwe ogen Nederlander te zijn.
En aan de andere kant: hoe Nederlands is die
blonde haren-blauwe ogen Nederlander eigenlijk? Nederland is al eeuwenlang een
mengelmoes van verschillende volkeren.
De schrijfstijl van Vuijsje is prettig.
Daarnaast is hij ook heel eerlijk over zijn tekortkomingen.
Ik vond het een zeer interessant boek, maar dat
is ook omdat ik geïnteresseerd ben in sociologische vraagstukken.
Maar ook als je daar niet erg in geïnteresseerd
bent, is het een goed leesbaar boek, die je zeker aan het denken zal gaan
zetten.
4 sterren
Geen opmerkingen:
Een reactie posten