Zweedse laarzen van Henning Mankell

Het boek beschrijft het afgelopen jaar van hoofdpersoon Fredrik Welin. Het verhaal start met het opbranden van zijn huis. Het huis waar zijn voorouders ook altijd gewoond hebben. 
Op het tijdstip van de brand ligt hij net te slapen, maar gelukkig wordt hij tijdig wakker en kan nog net op tijd ontsnappen. Het enige wat hij nog snel mee kan nemen is een paar laarzen tenminste dat lijkt zo, maar later blijkt dat het twee halve paren zijn, namelijk twee linker laarzen. Hij snapt dan ook waarom de ene laars zo moeizaam aanging. 

Die laarzen vormen één van de rode draden in het boek. Als hij nieuwe wil kopen blijkt dit namelijk niet zo makkelijk te zijn als het in eerste instantie lijkt.
Enkele andere rode draden zijn: Het leven van zijn grootouders. Zijn liefde voor vrouwen, waaraan hij zich nooit lang kon binden. Zijn dochter, van wiens bestaan hij pas enkele jaren weet heeft. Het leven in het Scherengebied en natuurlijk de oorzaak van de brand.

Het boek is eigenlijk een terugblik op het leven van een man die zich ouder begint te voelen en die aanvoelt dat hij geen tientallen jaren meer te gaan heeft. Het is ook het laatste boek wat Henning Mankell voor zijn dood in oktober 2015 schreef. 

Zweeds laarzen is een vervolg op Italiaanse schoenen, maar is wel zelfstandig te lezen.

Het boek leest heerlijk weg. Mankell was ook in dit boek weer een meester in het beschrijven van de omgeving waarin het boek zich afspeelt. De personages komen in je hoofd tot leven en zijn uitermate goed beschreven.

Nu en dan worden de herhalingen van de thema's wel eens wat saaier, maar gelijk daarna boeit het weer helemaal.

Ondanks dat het een roman is zit er toch spanning in. Hoe ontstond de brand?

Een goed geschreven boek. Een mooie afsluiter van het oeuvre van Henning Mankell.

Het boek is een echte aanrader en krijgt van mij 4 sterren.

Juul begrijpt het niet

Ik begrijp het niet...

Je hebt soms van die mensen die meteen een allergie bij je oproepen. Mensen die als ze op tv verschijnen er voor zorgen dat je wegzapt.

Ik heb dat bijvoorbeeld met Heleen van Royen. Kan zij, uiteraard, niks aan doen. Maar ik kan gewoon niet naar haar kijken en luisteren zonder dat de griebels over mijn grabbels lopen. Brrr.

Of Prem met de moeilijke achternaam. Doodmoe word ik van die man.

Nu zijn er veel mensen die "iets" tegen Sylvana Simons hebben, wat dat "iets" dan ook moge zijn.

Het gaat zelfs zo ver dat er een Facebook-event is gemaakt om haar op 6 december uit te zwaaien. Samen met Sinterklaas en zijn pieten. Er zijn al duizenden mensen die zich hebben aangemeld voor dit evenement.

Dat gaat ver. In mijn ogen te ver!

Ik kan me best voorstellen dat mevrouw Simons allergische reacties oproept, want hé, negatieve aandacht is ook aandacht! En de laatste tijd doet ze wel heel erg haar best om op een negatieve manier die aandacht te vragen.

Maar wat ze ook doet of zegt: het rechtvaardigt al die racistische reacties totaal niet.

Ik schrik daar van. En begrijp het ook niet. Wil het niet begrijpen.

Uiteraard mag je het met iemand oneens zijn. Ik zou zelfs zeggen: graag! Dat maakt het allemaal veel interessanter dan wanneer iedereen overal hetzelfde over denkt.

Maar het lijkt tegenwoordig wel onmogelijk om het met respect met iemand oneens te zijn. 

Waarom schreeuwen, bedreigen, discrimineren?
Ik ga zo echt niet met meer begrip naar jou standpunt kijken. Sterker nog, ik raak meer overtuigt van mijn eigen standpunt.

De samenleveing verhardt. De tijden zijn moeilijk. Mensen vechten voor hun eigen plekje en hun eigen bestaan. Ik ook. Maar ik zal in dat gevecht nooit, maar dan ook nooit, grijpen naar racisme. Want geen mens is beter dan de ander, alleen vanwege afkomst. Dat klopt niet en dat mag niet!

Ik blijf altijd maar weer hopen dat mensen gaan inzien dat racisme niet kan. Nooit.

Maar helaas weet ik ook dat ik wat dat betreft op een roze wolk vertoef.

Maar...hopen, ja...dat mag altijd, toch?

Wees lief voor elkaar!

Julia

Quote uit een boek

‘Weet je wat niet normaal is? Dat een vrouw een man zo ergert dat hij er een hartinfarct van krijgt. ’

Quote uit het boek In de familie van Joyce Spijker

examenlijst Margreet

Verdrongen lijst 

Aan mij heb je in deze héél weinig.

Mijn boekenlijst heb ik waarschijnlijk verdrongen.

De Aanslag-Harry Mulisch heb ik voor mijn scriptie gebruikt. Naar mijn idee heb ik met een hoop blabla alle cursief gedrukte woorden verklaard, met een goed cijfer als resultaat.

Een overtollig mens – Maarten Biesheuvel heb ik gebruikt voor een spreekbeurt. Echt een gestoord boekje in mijn herinnering.

Onverklaarbaar dat ik toch best een beetje een taalpurist ben en zo totaal niets op heb met boeken!

Wat ik bijvoorbeeld ook echt een verschrikkelijk boek vond (mocht ik nooit zeggen) en niet om door te komen en dus ook niet heb uitgelezen ‘Kruistocht in spijkerbroek’.

Dit geld ook voor ‘Meester van de zwarte molen – Ottfried Preussler’ (okee duitse schrijver) een vreselijk herhalend boek.

Verder weet ik dus echt niets meer van wat ik destijds heb gelezen. 

Margreet

Nieuwe Top tien fictie..week 21

• 1

  Connie Palmen

  Jij zegt het

  De schrijfster kroop in de huid van overleden dichter Ted Hughes. Roman over zijn leven en de tragische zelfmoord van zijn vrouw, dichteres Sylvia Plath. Winnaar Libris Literatuur Prijs 2016.

  Prometheus - € 19,95 - ISBN 9789044628104

• 2

  Paulien Cornelisse

  De verwarde cavia

  Niet over taal, maar over een cavia die op kantoor werkt. Klinkt onwerkelijk, maar blijkt herkenbaar.

  Uitgeverij Cornelisse - € 14,99 - ISBN 9789082430202

• 3

  Arnon Grunberg

  Moedervlekken

  Persoonlijke roman over liefde tussen zoon en moeder. Wanneer de moeder van psychiater Kadok hulpbehoevend wordt, verandert haar huis in een ambulant crisiscentrum.

  Lebowski - € 22,50 - ISBN 9789048819133

• 4

  Hanya Yanagihara

  Een klein leven

  Vier studievrienden in New York. Eén van hen worstelt met een verleden vol gruwelijkheden.

  Nieuw Amsterdam - € 24,99 - ISBN 9789046820315

• 5

  Hendrik Groen

  Pogingen iets van het leven te maken

  Dagboek van Hendrik Groen, technisch bejaard, maar ook in het verzorgingstehuis is er leven. Roman.

  Meulenhoff - € 18,95 - ISBN 9789029089975

• 6

  Jelle Brandt Corstius

  As in tas

  Reisverslag van een overmoedige zoon, die met de as van zijn vader naar de Middellandse Zee fietst.

  Das Mag Uitgevers - € 14,95 - ISBN 9789082410631

• 7

  Jill Mansell

  Lang leve de liefde

  Lily komt meer te weten over de enige echte liefde van haar gestorven moeder. Zelf raakt ze weldra ook in de ban van de liefde.

  Luitingh-Sijthoff - € 19,99 - ISBN 9789024567317

• 8

  Hendrik Groen

  Zolang er leven is

  Een nieuw geheim dagboek van Hendrik Groen, lid van de Oud-maar-niet-dood-club.

  Meulenhoff - € 19,99 - ISBN 9789029090766

• 9

  Santa Montefiore

  Als de rododendron bloeit

  Drie vrouwen in een Iers kasteel staan aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog voor belangrijke beslissingen. Roman.

  Boekerij - € 19,99 - ISBN 9789022574652

• 10

  Griet Op de Beeck

  Kom hier dat ik u kus

  Psychologische roman over Mona. Als kind, als 24-jarige, als 35-jarige. En over de liefde.

  Prometheus - € 19,95 - ISBN 9789044623109

Boekpresentatie van Nachtvlinder van Carina van leeuwen

Nachtvlinder

Delict: boekpresentatie

Slachtoffer: Nachtvlinder van Carina van Leeuwen

Plaats delict: Paagman FRED Den Haag

Tijdstip: 19 uur

Verdachten: alle bezoekers

Het is de derde keer dat Carina van Leeuwen haar boek bij de mooiste boekhandel ( haar woorden ) presenteert.

Carina wordt geïntroduceerd door haar uitgever Steven.

Volgens hem is werken met Carina altijd verrassend. Zo zegt ze kort voor het begin van de boekpresentatie dat hij degene is die haar mag aankondigen.

Nachtvlinder is het derde boek van Carina van Leeuwen.

Waar ze het eerste boek nog als 1 grote grap zag, het tweede boek als grappig, vindt ze het nu zelfs leuk om te schrijven. Ze begint zich een echte schrijver te voelen.

Door omstandigheden heeft Carina het boek zelf nog helemaal niet in handen gehad. Ze krijgt hem dan ook nu uitgereikt door Steven. Trots houdt ze hem omhoog en zegt: "Dit is der! "

Het boek is kleiner van formaat dan de vorige 2 boeken. Dat is logisch volgens Carina, want zij is ook kleiner dan de rest.

Nachtvlinder is haar derde boek in 3,5 jaar. Hoe is dat?

Ze vindt het leuk om haar verhalen die ze meemaakt als rechercheur meemaakt te vertellen als auteur. Maar altijd zo dat betrokken mensen niet herkenbaar zijn.

Sinds ze schrijft is ze actiever op social media geworden. Onder de hashtags #auteursleven en #rechercheursleven deelt ze dingen die ze meemaakt. Maar ook lezers maken gebruik van #auteursleven en #vakantielezen om te laten zien op welke plekken op de wereld haar boeken gelezen worden.

Wat ze wel jammer vindt is dat ze als auteur, naast haar werk geen tijd meer overheeft om te lezen.

Om te blijven schrijven, vooral als ze even niet verder komt, heeft ze een mantra :

Schrijf
Letters vormen een woord


Schrijf
Woorden vormen een zin

Schrijf
Zinnen vormen een bladzijde

Schrijf
Bladzijden vormen een hoofdstuk

Schrijf
Hoofdstukken vormen een boek

Overal waar Carina gaat heeft ze boekjes en pennen bij zich. Als ze bijvoorbeeld een echte Hagenees met bakkebaarden ziet, dan moet dat opgeschreven worden. Net als opvallende woorden en zinnen. Alles wat leuk, grappig of opvallend is wordt opgeschreven.

Carina is ook begonnen met het geven van Masterclasses over moordonderzoeken. In het begin vond ze dat wel spannend, want wie zouden er allemaal op af komen? Maar gelukkig is, sinds ze de Masterclasses geeft, het moordcijfer niet gestegen.

Voor de presentatie van haar boek geeft ze ook een Masterclass:

Naar de PD met de Unit Plaats Delict

Forensische opsporing is tegenwoordig populair. Je hebt uiteraard de tv-series ( voor een deel verantwoordelijk voor de populariteit ), maar ook schoenen, jurken, sokken en wat niet meer, met motieven die te maken hebben met CSI.

PD staat voor: plaats delict. Bij 1 misdrijf kun je meerdere plaatsen delict hebben.Denk bijvoorbeeld ook aan een vluchtauto.

De PD wordt niet afgezet om lastig te zijn, al willen mensen dat wel graag denken. Het is natuurlijk ook onhandig als je straat is afgezet en je daardoor niet naar huis kunt.

Wat gebeurt er precies op zo'n PD?

- het veiligstellen van de sporen

- vastleggen van alles wat je ziet en meeneemt

- onderzoeken

- interpreteren: het denken in scenario's

Het is vooral een kwestie van heel goed kijken!

Je hebt verschillende soorten sporen:

- delict gerelateerd  * direct bijvoorbeeld een bloedspoor, dat is uniek door het DNA. En onomstotelijk bewijs.

                                * indirect bijvoorbeeld schoensporen, kan door iemand anders daar achtergelaten zijn om de schuld op iemand                                   ander te schuiven

- bewijs tegen de verdachte

- uitsluiten van de verdachte

- reconstructiewaarde, om de volgorde van het delict te ontrafelen

Soms is een PD vervuild door de tussenkomst van ambulancemedewerkers, want de hulpverlening gaat altijd voor! Al wordt het dan lastiger om goede sporen te kunnen vinden.

Ieder mens is uniek, DNA. Waar je gaat laat je sporen achter, altijd en iedereen. Maar je neemt ook sporen mee.

Volgens Dr. Edmond Locard ( een fransman, 1877 - 1966 ) en grondlegger van het sporenonderzoek:

"Every contact leaves a trace."

Waarom draagt iedereenvan die witte pakken, mutsjes, handschoenen en slofjes op een PD?

Om contaminatie te verkomen. Ofwel vervuiling door eigen sporen daar achter te laten.

Het is een uitdaging om te ontdekken welke sporen van belang zijn. Denk bijvoorbeeld aan het huis: is het normaal netjes en opgeruimd, of heerst er altijd een gezellige wanorde.

Het sporenonderzoek duurt lang omdat je het maar 1 keer kunt doen, zodra de PD is vrijgegeven komen er veel andere en nieuwe sporen bij. Daarom moet het meteen heel grondig gebeuren.

Waarom mag niet iedereen meekijken op een PD?

- privacy van het slachtoffer en de verdachte

- daderkennis, niet alles wat gevonden wordt, wordt wereldkundig gemaakt. Omdat het specifieke daderkennis kan zijn

- het tegengaan van contaminatie

CSI vs de realiteit

* de tv ruik je niet. Het ruikt niet naar bloemetjes op de gemiddelde PD

* arbeidstijdenwet?

  Jammer joh...je eet wanneer het kan. En bent klaar als je klaar bent, niet als je tijd erop zit

* je werkt nooit met blote handen

* hoge hakken en wapperende haren...op een PD? No way! Niet handig

* legt een grote druk op een relatie. Je bent nou eenmaal niet thuis wanneer ieder ander wel thuis zou zijn. Staat het eten op             tafel...ja, jij bent nog op de PD

* het werk dat we doen is niet gewoon en zal het ook nooit worden

Het is een kleine stap voor de onderzoeker, maar een grote stap voor het onderzoek.

Dan komt er een: waar is het gat-moment voor mij.

Ik moet lachen, hoorbaar lachen. Daarop herkent Carina mij meteen van vorig jaar in Amsterdam. Dat ik een half uur hard moest lachen om iets en tot niets meer in staat was. En natuurlijk werd dit met het publiek gedeeld...Dank je wel! :)

Dan is het tijd voor:

Everything you always wanted to know about #rechercheurs- & #auteursleven*

* but  never dared to ask

Voordat Carina bij de politie ging heeft ze gewerkt als ok-assistente.

Dat is zeker een voordeel in haar huidige werk. Ze begrijpt meer van wonden en het lichaam.

De eerste keer dat ze een sectie bijwoonde dacht ze: wat doe je nou? Dat komt nooit meer goed!

Humor is na ademen en liefde ( oh ja en eten...) het allerbelangrijkste. Anders hou je dit werk niet vol. Geen betere humor dan politiehumor.

Naast het werk bij het cold-case team en het schrijven geeft Carina ook nog les op de hogeschool Amsterdam. Aan de opleiding Forensische Opsporing.

Ze is gevraagd om te komen werken in Amsterdam, in eerste instantie tijdelijk, vanwege de heropening van de Schiedammer Parkmoord. Later is ze helemaal opgenomen in het nieuwe cold-case team. De keuze was makkelijk, mede omdat Amsterdam het ook mogelijk maakte dat ze les ging geven op de hogeschool, iets wat een grote wens van haar was.

Het is ook lekker om niet meer te werken in je eigen stad. Je bent niet meer op de hoogte van wat voor ellende er allemaal in de stad gebeurt. Plaatsen worden door die kennis niet meer "vervuild".

Privé lijkt ze niet in alles op Renee Spaan. Carina is al 25 jaar samen met de leukste en de liefste en hoopt dat er nog zeker 130 jaar bijkomen.

Mooie uitspraak om mee te eindigen...

Julia

Wat las en deed Julia?

Het was niet een hele opwindende week. Heel veel gelezen en verder weinig gedaan.

Ik ben wel afgelopen zondag naar een concert geweest van STAVAST, de nieuwe band van de voormalig zanger van de Heideroosjes. Het was een goed concert, helaas niet zoveel bezoekers, maar ik ben lekker uit mijn dakpannetje gegaan. Heerlijk!

Tijdens het koken was ik van de week ook nog zo handig om het topje van mijn middelvinger ( welke anders? ) te schaven. Het was mij tot nu toe gelukt om dit te voorkomen, en dat had ik ook veel liever zo gehouden. Niet zozeer omdat het pijn doet, maar het is gewoon bloedirritant en onhandig.

Morgen ( donderdag ) gaan we met een aantal van de bende naar de High Tea bij bol.com met Paulien Cornelisse. Daar heb ik heel veel zin in. Ik vind haar zo'n leuk mens. Ik ben ook wel eens naar een theatershow van haar geweest. Een leuke avond gegarandeerd.

En 's avonds mag ik weer kaartjesscheuren bij de Nobel. Extra leuk is dat een oud-collega naar het concert komt voor ze volgende week voor een jaar naar Australië vertrekt. Heel leuk om haar nog even te zien.

Maar goed, het lezen. Wat las ik? ( hou je vast! )

* De verleidsters van Theo en Marianne Hoogstraaten

  Ik heb al meerdere boeken van dit schrijversechtpaar gelezen. En nooit teleurgesteld. Recensie van dit boek heeft inmiddels op      thrillerlezers.blogspot.nl gestaan.

* Baklava van Jet van Vuuren

  Een zeer kort ( 28 blz ) verhaal van deze schrijfster. Helaas zeer voorspelbaar en wat mij betreft geen aanrader.

  Vrouw van middelbare leeftijd is haar huwelijk zat en heeft haar oog op iemand anders laten vallen.

* Handschrift van de duivel van Donald Nolet

  Ik had van de uitgeverij een proefdruk gekregen om vooruit te lezen. Op de dag dat het boek uitkwam stond mijn recensie op           Thrillerlezersblog.

* Een vlaag van waanzin van Corine Hartman

  Ik word altijd blij van haar boeken. Volgens mij heb ik nog geen echt slecht boek van haar hand gelezen. Al was ik niet zo kapot       van de Jessica Haider-serie, op het laatste deel na.

  Ook dit boek heeft me niet teleurgesteld, al was het anders dan ik tot nu toe van haar gelezen had.

* De verwarde cavia van Paulien Cornelisse

  Deze recensie heeft inmiddels al op Boekinkt gestaan.

  Niet alleen de cavia was verward...

* Pussy album van Stella Bergsma

  Deze recensie komt binnenkort op Boekinkt.

  Het is een intens boek, waarin vooral het taalgebruik op is gevallen.

En wat lees ik nu?

* Lieve edelachtbare van Max van Olden

  Genomineerd voor de Schaduwprijs van dit jaar.

  Ik heb het boek bijna uit, ben wel nieuwsgierig naar de afloop.

* Voor wie de klok slaat van Jo Claes

  Bij Jo Claes weet je wat je kan verwachten. De vertrouwde figuren komen weer langs.

  De recensie staat binnenkort op Thrillerlezersblog.

Fijne leesweek allemaal!

Lees en geniet nooit met mate!

Toedels 

Julia

Stella Bergsma met Pussy album

Titel: Pussy album

Auteur: Stella bergsma

Uitgeverij: Nijgh & Van Ditmar

Publicatiedatum: januari 2016

Op de achterflap

Eva van Liere, 37 jaar, lerares, vrouw, poëzieliefhebster, junk. Ze houdt wanhopig van het leven, maar dat is niet wederzijds. Ze verloor haar relatie en later haar werk, omdat ze het met een leerling deed. Ze kan zich niet herinneren of dat allemaal gebeurde om hoe ze is, of dat ze zo is omdat dat allemaal gebeurde.

Woordfetisjiste, misantrope, borrelbefster. Hoed u: ze neukt terug, maakt kutafdrukken op uw nieuwe bank en schreeuwt haar naam van de daken. En ja, haar leven raakt volledig ontspoord. En ja, misschien kan de liefde haar nog redden. Of is Eva een gevallen vrouw die nooit meer op zal staan? Die nooit meer op wil staan?

Over de auteur

Stella Bergsma is schrijfster, opiniemaakster, dichteres en frontvrouw van de band EINSTEINBARBIE. In 2013 verscheen haar bundel Cupcakes met gedichten en songteksten bij uitgeverij Lebowski en afgelopen jaar vertaalde ze de gedichten van Charles Bukowski. Ze bedacht de term "sletvrees" en schreef voor onder andere de Volkskrant, Opzij en Joop.nl columns over seks en andere ongemakkelijke zaken.

Cover

Soort beige-wit-achtige ondergrond.

Titel in schuingeschreven letters.

Een roze-rode roos. Met daarin verwerkt de vorm van een vagina.

Als je snel langs het boek loopt zal dat laatste misschien niet eens opvallen. Zou ik het boek oppakken in de winkel? Geen idee eerlijk gezegd. Misschien vanwege de titel.

Zou ik het boek kopen na het lezen van de achterflap? Niet snel. De grofheid zou mij toch afschrikken, denk ik.

Mijn mening

Nadat ik het boek in handen kreeg om te recenseren hebben we best lol gehad om de eerste indrukken van het boek. Nou, Juul, succes, dat gaat wat worden!

Maar is dat ook zo? Is het alleen maar platte seks om de seks? Zoveel mogelijk het gebruik van de woorden neuken, kut, pik, geil enzovoort?

Nee! Dat is zeker niet het geval. Het verhaal is veel meer dan dat. Er komt aardig wat seks in voor, dat is waar. Maar dat is wat mij betreft niet waar het boek over gaat. Voor mij gaat het boek over een vrouw die weet wat ze wil, maar de wereld niet begrijpt. En de wereld begrijpt haar niet. Daardoor komt ze in een negatieve spiraal tot het einde....Wat dat einde precies is ( de dood? ) wordt niet duidelijk. Dat mag je zelf invullen. Eindig je optimistisch met hoop: Eva redt het/ wordt gered. Of negatief: ze gaat dood. Ik neig ernaar te denken dat ze het redt.

Bergsma maakt gebruik van prachtige zinnen, haar taal is anders, maar zo mooi, zo poëtisch.

Een aantal voorbeelden:

* Ik schop tegen de stoep. Ik heb zin om me te laten vallen tot ik ook een tegel ben.

* Ingesneeuwd, gestikt in slechte poëzie.

* Geparfumeerd alcoholisme ( = een likeurtje ).

* Een onbekende zit in je omhulsel.

* Ik hoop dat deze man me uitwoont tot er geen huur meer is.

En zo staat het boek vol met nog meer van dit soort juweeltjes. Van de taal heb ik echt genoten.

Het seksuele gedrag is een pantser tegen wat Eva werkelijk voelt. Ze is vooral een hele eenzame, mislukte vrouw, die wel wil, maar niet meer kan. Een vrouw die zich afreageert met seks en onmatig veel drank.

Ze kan niet loskomen van haar ex die haar verlaten heeft. Door het hele boek heen heeft ze het terugkerende mantra: "Aan jou denk ik pas als ik doodga."

Wat dus niet zo goed lukt...

De seks is hard, rauw en vulgair. Maar het is ook een middel om te zijn. En om juist niet te zijn. De seks is nooit teder, altijd functioneel.

Het is geen boek waarbij je gaat zitten en het in een ruk uitleest. Daarvoor is het te verwarrend, te depressief, te desolaat. Ik moest tussendoor echt steeds even mijn zinnen verzetten om niet mee te gaan in die negatieve spiraal.

"Seks is een makkie, het leven is geen doen."

Schrijfstijl: 5

Psychologie: 4

Cover: 2

Leesplezier: 3,5

3,5 sterren