Mening over Vallen van Jackie van Laren

Nadat ik een tijdje geleden met veel plezier de serie Q van Jackie heb gelezen had ik nogal hoge verwachtingen van dit boek en die zijn wat mij betreft meer dan waar gemaakt.
Anne lijkt gelukkig verloofd met Ian en die heeft zijn zaakjes keurig op orde. Zijn baan is het allerbelangrijkste en Anne komt op de 2de plaats.Ian leeft gestructureerd en voorspelbaar. Als Anne op een dag een aanbod krijgt om als oppas met een wereldberoemde rockband mee te reizen in ruil voor een artikel voor het blad waarvoor ze werkt kan ze dit in haar ogen niet weigeren en gaat onder protest van Ian toch mee. Anne wordt al jaren gesteund door haar beste vriendin Maxime, maar as zij tijdens de tour plotseling ten tonele verschijnt krijgt alles een andere wending en is Anne niet meer zo zeker van hun onvoorwaardelijke vriendschap. Tijdens het tournee opent Anne haar hart voor Row het zoontje van de leadzanger Roary en het kleine mannetje sluit Anne volledig in zijn armen en laat haar niet meer los. Ook roary zelf blijkt al snel gevoelens voor Anne te ontwikkelen maar probeert deze te verstoppen. Als beiden zichzelf niet in de hand kunnen houden ontstaat er iets maar thuis wacht Ian en Anne zal een keuze moeten maken.
Het boek leest als een sneltreinvaart en zorgde bij mij meerdere keren voor zowel een lach op mijn gezicht als een kriebel in mijn buik. Het draait in dit boek om vriendschap, humor en vooral veel liefde. Een echte feelgood dus!

Gotcha van Sterre Carron

Titel: Gotcha!
Auteur: Sterre Carron
Uitgeverij: Witsand Uitgevers
Publicatiedatum: September 2016
Aantal bladzijdes: 384

CoverIk vind deze cover een stuk mooier dan de vorige. Het doodsbange meisje op de cover bezorgt je gelijk een onheilspellend gevoel. Wat gebeurt er met haar waardoor ze zo bang is? Kleuren van titel en auteur zijn prima gekozen en passen goed. De achterflap klinkt onheilspellend en roept op tot lezen.

AuteurSterre Carron is een Vlaamse schrijfster die Tropische Geneeskunde heeft gestudeerd. Ze heeft daarna enkele jaren in Zaïre en Rwanda gewerkt voor Artsen zonder Grenzen. Sterre is gespecialiseerd in oosterse spiritualiteit en heeft veel belangstelling voor forensische geneeskunde. Mara is haar debuut met hoofdinspecteur Moordzaken Rani Diaz in de hoofdrol. Tirtha is het tweede deel met Rani in de hoofdrol. Het zevende deel, Gotcha! is pas uit maar Sterre is alweer bezig met deel 8.

AchterflapSofia raakt in paniek als ze ’s nachts, terwijl ze aan het werk is, gebeld wordt door haar doodsbange dochtertje. Ze belt de politie en rijdt razendsnel naar huis. Via bluetooth probeert ze contact te houden met het meisje. Plotseling hoort ze iemand ‘Gotcha!’ roepen, gevolgd door vals gelach. Daarna is het doodstil. Wie riep daar? Wat is er gebeurd met haar dochtertje? En waar is haar man?

Mening

Dan hoor ik een mannenstem, die iets brult wat me bijna tot waanzin drijft: ‘Gotcha!’, gevolgd door een sadistische schaterlach.

Het verhaal start in het verleden bij Sofia: wanneer zij ’s avonds gebeld wordt door haar dochter Lorena met de mededeling dat er mannen in huis zijn en dat ze zich verstopt heeft in de geheime wijnkelder, begint haar ergste nachtmerrie. Sofia wordt geweldig goed omschreven, een gebroken vrouw vol verdriet. Ze loopt weg van alles en iedereen en gaat aan de slag bij Artsen Zonder Grenzen in Guinee bij een ebolakliniek. De stukken in Guinee worden helder uiteen gezet en je hebt het idee zelf naast het bed van een stervende ebolapatient te staan. Heel mooi en goed passend in het verhaal. Om de koude rillingen van te krijgen. 

Het dreigement dat er nog meer aanslagen in ons land zouden plaatsvinden, deed me gillen.

Wanneer we weer bij Rani in het heden zijn, merken we de impact die de zelfmoordaanslag uit Indra op iedereen heeft. Iedereen is angstig en nog vol ongeloof dat dit kon gebeuren. Rani krijgt een smerig zaakje onder haar hoede.

Het verleden van Sofia wordt steeds verder naar het heden gehaald waarbij het zich uiteindelijk verweeft in het nu en ze op een bijzondere manier in aanraking komt met Rani. De zaak uit het verleden van Sofia is nog altijd onopgelost..

Best friends forever..

Verder ga ik niet teveel uitweiden over het verhaal zelf, je moet het vooral zelf gaan lezen om je een beeld te vormen van de veelheid aan personages en problemen die een ieder voor zijn kiezen krijgt. Aan te raden is sowieso om eerst Indra te lezen om niet teveel te missen.

Sterre heeft een interessante, boeiende en vloeiende schrijfwijze. De Vlaamse bewoordingen en zinsopbouw zijn zeker niet storend en juist eigenlijk weer wat om van te leren. De verschillende lijntjes in het verhaal beginnen enorm uit elkaar, maar worden richting het einde van het boek steeds meer naar elkaar toe gevlochten. Ze weet de spanning er in het begin gelijk BAM goed in te brengen, welke gedurende het verhaal met pieken en dalen blijft voortrazen. Het einde is onverwachts, verrassend, maar voor mij persoonlijk ook een beetje teleurstellend. Ze laat het ‘en wat nu’ enorm open, iets meer afsluiting had van mij wel gemogen.

Sterre heeft met dit boek weer een enorm spannend, boeiend en op een behoorlijk aantal punten, zeer verdrietig verhaal neergezet. Wat het verlies van een dierbare voor desastreuze gevolgen kan hebben op een mens. Heel knap verwerkt.

Spanning: 4,5 
Plot: 4,5
Leesplezier: 4,5
Schrijfstijl: 4,5
Originaliteit: 4,5
Psychologie: 4,5

Ik kan niet anders zeggen dan dat Gotcha! van Sterre Carron hiermee 4,5 enorm fonkelende sterren heeft verdient!

Orphan X van Gregg Hurwitz

Titel: Orphan X
Auteur: Gregg Huwitz
Uitgeverij: AW Bruna
Publicatiedatum: September 2016
Aantal bladzijdes: 389

CoverEen stoere cover, een echte “mannencover” met een stoere man en zijn pistool. De kleurkeuze is heel goed, mooi de rode balk met daarin de titel van het boek. Bijzonder dat de naam van de schrijver nergens op de buitenkant van het boek te zien is. De quotes op de cover hadden van mij dan weer niet nodig geweest, zet die achterop of op de eerste bladzijde in het boek, nu zijn het er zoveel.

Auteur
Gregg Hurwitz studeerde Engels en psychologie aan Harvard, waarna hij zijn studie voortzette aan Trinity College. Hier specialiseerde hij zich in de tragedies van William Shakespeare. Tijdens zijn afstuderen schreef hij zijn eerste boek. Hij doet altijd grondig onderzoek voor het schrijven van zijn thrillers. Zo heeft is hij bijvoorbeeld undercover gegaan bij een hersenspoelende cultgroep. Met de thriller De misdaadschrijver heeft hij op de shortlist van de Ian Fleming Steel Dagger Award gestaan en werd door de International Thriller Writers Association uitgeroepen tot beste thriller van 2007. Vertrouw niemand werd genomineerd voor de Crimespree Award 2010.

AchterflapHij is een mythische figuur, een man wiens naam alleen maar wordt gefluisterd. De Nowhere Man. Er wordt beweerd dat hij alles zal doen om je te beschermen als je om zijn hulp vraagt en dat hij nooit faalt. Maar de Nowhere Man is geen sprookje, hij bestaat echt…

Evan Smoak zet zijn aanzienlijke persoonlijke vaardigheden en middelen in om hen te helpen die zich tot niemand anders kunnen wenden. Als kind werd hij geselecteerd voor het Orphan-project, een officieel niet-bestaand trainingsprogramma binnen de geheime dienst. De Orphans werden opgeleid tot de beste sluipmoordenaars ter wereld en de allerbeste onder hen was Orphan X: Evan Smoak. Maar op een dag verdween Evan in het niets.

MeningZorg ervoor dat het nooit persoonlijk wordt.

Evan Smoak of ook bekend als de “Nowhere man” is als jongen opgegroeid bij een man, Jack, die hem heeft getraind en opgevoed naar de regels van het Orphan-programma. Evan wordt heel duidelijk en minutieus beschreven en neergezet. Je kruipt in zijn hoofd, onder zijn huid en leeft helemaal mee met de taken die hem te wachten staan. Door deze duidelijke beschrijving zie je hem zo voor je in de kamer staan, met zijn pistool in de aanslag. Ik vind Evan een mooi personage, hij leeft volgens de hem opgelegde regels en blijft trouw aan alles wat hem geleerd is, hoe moeilijk dit bij deze missie ook wordt. Wanneer Evan gewond is, voelde ik de pijn en het bloedverlies bijna zelf.

Een gozer kan van een miljoen vrouwen houden. Maar een échte man houdt op een miljoen manieren van één vrouw.

Het boek zit vol met geweldige spreuken en uitspraken, dingen waar je zelf even bij stil moet staan en over na moet denken. Dingen die zo waar zijn en zo perfect in het boek passen, dat het gewoon past. Heel mooi gedaan. Je wordt echt aan het denken gezet.

Je moet het leven altijd respecteren. Pas dan kun je dat van jezelf op waarde schatten.

Het begin van het verhaal is wat ingewikkeld en hier moest ik ook echt even inkomen. Het leven van Evan wordt ingeleid, wie hij is en waarom hij de dingen doet. Daarnaast komen regelmatig termen voorbij waarbij ik twee keer moest kijken wat er stond. Vechttermen waarvan ik nog nooit had gehoord en waar ik mij ook geen voorstelling van kan maken. Dit remde gedurende het verhaal wel wat. Verder is de opbouw van het verhaal subliem en word je van de ene actiescène in de volgende geworpen. Richting het einde gaat het tempo dan nog een tandje omhoog om te eindigen met een verrassend slot. 
Het verhaal hangt samen van een hele hoop vechten, spionage en bijzondere missies. Ik vind dat Hurwitz goed zijn best heeft gedaan om de scenes zo uitgebreid en beeldend mogelijk te beschrijven. Ook de omgevingen worden helder geschetst, dat het lijkt of je naar een film zit te kijken.

Oprhan X is een actiethriller waar je u tegen zegt, veel spanning, geweldige beschrijvingen, mooie personages. Het heeft het allemaal. Je leest het alsof je een film zit te kijken.

Spanning: 4,5 
Plot: 4,5
Leesplezier: 4  
Schrijfstijl: 4 
Originaliteit: 4
Psychologie: 4,5

Gregg Hurwitz verdient voor deze actiethriller 4,5 flitsende sterren voor dit eerste deel over het Orphan-project.

Zwart krijt van Christopher Yates

Titel: Zwart krijt

Auteur: Christopher j. Yates

Uitgeverij: Ambo Anthos

Publicatiejaar: 2015



Zwart krijt van Christopher J. Yates is een ongelooflijk spannende literaire thriller in de beste traditie van Donna Tartt’s De verborgen geschiedenis. Met veel vaart en vileine humor houdt Yates in Zwart krijt de lezer tot aan de laatste pagina in een beklemmende greep. Een spelletje met gekke opdrachten en flauwe uitdagingen, gespeeld door zes eerstejaarsstudenten aan Oxford, veranderde al snel de aard. Het werd grimmiger; de inzet werd hoger, de uitdagingen persoonlijker en vernederender. En uiteindelijk ontaardde het in een wrede strijd met onvoorspelbare en fatale gevolgen. Nu, veertien jaar later, ontmoeten de overgebleven spelers elkaar nog één keer. Voor de laatste ronde… 



De cover geeft een beladen sfeer weer. Het laat in het zwartwit een oud schoolgebouw zien en de oranje tinten leggen op eenvoudige wijze een mooie nadruk op de schrijver en de tekst. De tekst op de cover intrigeert, het zijn drie zinnen:

Eén spel

Zes studenten

Vijf overlevenden.



Een boek in de traditie van De verborgen geschiedenis? Dat vind ik gewaagd… De verborgen geschiedenis las ik een kleine 20 jaar geleden en behoort met stip tot één van de beste boeken die ik gelezen heb!



Het verhaal begint in de ik-vorm en wat een opening:



‘Het is nog vroeg als hij belt. Engeland begroet de wereld vijf uur eerder dan wij en mijn dag heeft zijn draai nog niet gevonden als ik opneem. Niet veel later ben ik met alles wat hij zegt akkoord gegaan. Maak je maar geen zorgen, zegt hij. Ik beloof je dat het leuk wordt. Het wordt leuk. Stilte. Klik.’



De verteller in de ik-vorm verblijft al drie jaar als een neurotische kluizenaar op zijn kamer. Met rare routines en dag rituelen dat je bij jezelf denkt: ‘Wat??’. Je rolt een bizar verhaal in, je voorbereidend als lezer op wat komen gaat. Want dit is het nu. Wat is er toch veertien jaar geleden gebeurd dat dit teweeg heeft kunnen brengen? Zo start de tweede verhaallijn. Veertien jaar geleden. Pitt College. Op prachtige wijze wordt beschreven hoe het allemaal begon. Wie de personages zijn. Hoe ze elkaar leren kennen. Hoe vriendschap ontstaat en daarmee dus ook Het Spel. Een psychologisch Spel met alle gevolgen van dien.



De schrijfstijl is indrukwekkend. Helemaal mijn ding. Tot de 100 blz. lijkt met name de ik-vorm af en toe wat traag. Waarschijnlijk is dit echter mijn eigen ongeduld om al meer te willen weten. Dit blijft voor mij ook zo. Ik wil alleen maar blijven lezen. Wat een intelligent en goed in elkaar gezet verhaal. Met name bijzonder maar ook spannend tot de laatste bladzijde. De traditie van De verborgen geschiedenis is wat mij betreft voortgezet!



Conclusie: 5 kraaien

Als littekens jeuken van Jan van Kouwenhoven

Het verhaal

Kort na het overlijden van zijn vader wordt de dertienjarige Freek seksueel misbruikt door zijn populaire oom, die in zijn vrije tijd jeugdwerker is. Omdat van dwang geen sprake is, ontwikkelt Freek een immens schaamtegevoel. Ook worstelt hij met een brandende vraag: zou het werkelijk waar zijn dat een slachtoffer later zelf dader wordt, zoals men vaak beweert? Zijn doen en laten wordt er niet gemakkelijker op. Ook gaat in de loop der jaren zijn geweten knagen: hij vermoedt dat zijn oom meer slachtoffers heeft gemaakt en dat wellicht nog steeds doet. Freek zoekt manieren om hem alsnog tot stoppen te dwingen. Daarbij speelt hij eigen rechter, mede uit angst dat opbiechten van wat hem overkomen is toch niet geloofd wordt. Wanneer Freek jaren later vader van een zoon is en zijn vrouw voor de tweede keer een zware behandeling ondergaat tegen kanker, krijgt hij via Facebook een vriendschapsverzoek van een oud-klasgenootje dat destijds het pispaaltje van de klas was. Wat moet zij toch van Freek? Weet zij iets over hem? Of is zij juist op de hoogte van zaken waarvan Freek géén weet heeft?

Cover
Eenvoudig. Links een wit vel, rechts afbeelding van een woelige zee. Ertussen een scheur. Door de eenvoud trekt de cover wel aan. Ik zou toch nieuwsgierig zijn naar waar het over zou kunnen gaan.

Mijn mening
Het verhaal wordt wisselend in het heden en het verleden verteld. Het vertelt het verhaal van Freek. Freek die in het heden worstelt met de kanker van zijn vrouw Eva en met de altijd aanwezige geesten uit het verleden.
In het verleden worden die demonen langzaam maar zeker verteld. Kanker bij verschillende familieleden. Het misbruik door zijn oom. Zijn pestgedrag naar een specifiek slachtoffer. Langzaam maar zeker komen verleden en heden samen tot een climax.

Het is een verhaal over het omgaan met dingen die in het verleden zijn gebeurd, het pesten, het misbruik. Een verhaal over wraak en de zoektocht naar vergeving. Maar ook een verhaal van recht praten wat zo ontzettend krom is. En daarnaast ook het verhaal van het om moeten gaan met die verschrikkelijke ziekte die kanker heet.

Voorin het boek staat dat het een roman is. Dat vind ik de lading niet dekken. Ik zie er zeker ook een thriller in. Sterker nog, ik heb boeken gelezen met het labeltje thriller die die naam veel minder verdienden dan dit boek. De opbouw naar de climax is spannend. Je wil ook steeds maar doorlezen, weten hoe het gaat aflopen, want dat er iets gaat gebeuren staat vast.

Schrijfstijl is prettig, je beleeft het verhaal echt met Freek mee. Al begrijp je lang niet altijd de keuzes die hij maakt.

Wat ik ook heel sterk vind, in de manier van vertellen, is dat niet alles letterlijk verteld wordt. Soms wordt alleen aan een gebeurtenis gerefereerd. Waarmee een gebeurtenis wel een rol heeft, en belang, maar waar niet teveel woorden aan vuil worden gemaakt. Zou dat wel gebeurd zijn, dan had het plat kunnen worden en afbreuk doen aan het sterke verhaal.

Ik geef het boek 4 sterren.

Juul

Nieuwsgierig? Bekijk het boek hier op Bol.com!

Andromeda van Jef Schokkaert

‘Andromeda’ speelt zich af rondom Dunwich. Met heel wat sprongen tussen 2017 en 2055 wordt er beetje bij beetje een verhaal gecreëerd waarover enkele generaties heen een grijze wikkel getrokken werd. Doorzetting, rebellie, klimaat en terreurdaad zijn thema’s die uitvoerig aan bod komen. 
Maar wat een worsteling was voor sommige personages was met momenten een waar gevecht voor mij als lezer. Spijtig, want je merkt dat de Jef Schokkaert zeer veel, maar echt enorm veel tijd heeft besteed vooraleer 'Andromeda' gepubliceerd werd. Een research en vakmanschap om u tegen te zeggen. En toch, ja toch kon het mij niet helemaal bekoren. Het aantal personages was genoeg gedoseerd en sommigen waren enorm prachtig beschreven. Voor de stukken rondom Hazel en Thomas waren subliem, rauw en vol emotie. Het verhaal op zich en de thema's op zich bevielen me ook prima, maar ik vrees dat de uitweiding, de extra informatie (die er trouwens op het eerste zicht een interessant zijspoor boden) me uiteindelijk niet overstag deden gaan. 
‘Andromeda’ lees je niet op enkele dagen uit, hiervoor moet je je tijd nemen doch vraagt het verhaal om het boek niet te lang opzij te laten liggen want anders wordt het nog moeilijk te volgen.

Mijn verwachtingen waren hoog en had na het lezen van de achterflap gedacht dat er een hoger thrillergehalte in verweven zat. Toch wil ik niemand ontmoedigen, smaken verschillen nu eenmaal. Gelukkig maar !

Ann